Genesis jeszcze raz

Gdy porównamy najnowsze teorie naukowe z kosmogonią sumeryjską, odkryjemy, że współczesna nauka nie tylko zaakceptowała te same idee, które charakteryzują ogół wiedzy sumeryjskiej, lecz nawet używa terminologii jakby zaczerpniętej ze starożytnych sumeryjskich tekstów... Podobnie jak najnowsze teorie kosmogonia sumeryjska również przedstawia wizję wczesnego, niestabilnego Układu Słonecznego, w którym obiekty planetoidalne i powstające siły grawitacyjne zaburzają równowagę planet i powodują czasem nieproporcjonalnie wielki wzrost księżyców. W Dwunastej Planecie opisałem to tak: Zakończywszy majestatyczny dramat narodzin planet, autorzy eposu podnoszą teraz kurtynę do aktu drugiego, by przedstawić historię niebiańskiego zamieszania. Nowo powstałej rodzinie planetarnej daleko było jednak do stałości. Planety przyciągały się wzajemnie, dążyły do Tiamat, zakłócając spokój pierwotnych ciał i narażając je na niebezpieczeństwo. W Enuma elisz czytamy: Boscy bracia zebrali się w grupę; Trzęśli Tiamat, miotając się tu i tam. Ich błazeństwa dręczyły "brzuch" Tiamat, Ich szaleństwa rujnowały niebiański dom. Apsu nie był w stanie uciszyć ich wrzasków; Ich wybryki odjęły mowę Tiamat. Ich uczynki były obrzydliwe (...). Nieznośne było ich postępowanie, Robili to, co chcieli...Autor: Zecharia SitchinTłumacz: Marcin Pisarski