Namiętność duszy

ze Wstępu tłumacza: (...) Był więc ów Traktat o namiętnościach nie tylko podręcznikiem fizyki organicznej, ale i etyki. Uczył życia rozumnego, opartego na poznaniu prawdy i na szlachetności. I chociaż swoich wskazań i zaleceń nie podawał w nim Kartezjusz w postaci systematycznej, to jednak wykazują one dostatecznie jasno, na czym polega cała słodycz i szczęście życia i jak je można niezawodnie zdobyć. Stanowią one zarys etyki ostatecznej, ważnej dla każdego. Etyka ta zaś nie przeciwstawia się poprzedniej, tymczasowo obowiązującej; wszystkie zasady poprzedniej dają się i w niej odnaleźć, ale są one tu już oparte na mocnym gruncie, uzasadnione jasnym światłem rozumu i wysnute z pełnej i świadomej siebie mądrości.