Lolita (DVD)

jeśli ktoś lubi filmy Stanleya Kubricka to myślę że nie trzeba zachęcać do obejrzenia tego filmu polecam

Tragiczną historię ułagodzono. Film przedstawia fascynację dojrzałego mężczyzny młodą dziewczyną, natomiast zupełnie nie tłumaczy opisanego w powieści fenomenu nimfetek (przypomnijmy: [niektórych] dziewczynek między dziewiątym a trzynastym rokiem życia, zaczynających pokwitanie - istot, które są pomiędzy wiekiem dziecięcym, ale jeszcze nie nastolatek). Rozumiem - normy obyczajowe, w 1962 nie można było przedstawić zjawiska, jak należy, więc nie mam tego za złe twórcom. co film ma wspólnego z powieścią: bardzo dobre dialogi, udało się też odtworzyć niektóre gry słowne (w końcu scenariusz napisał Nabokov). Aktorzy spisali się bardzo dobrze, Shelley Winters stworzyła wierną książkowej kreację - postać małomiasteczkowej, bogobojnej kobiety, nieco przerysowanej w swoich próbach pozowania na 'obytą w świecie'. Mason trochę niewyraźny w roli Humberta, scenariusz chyba nie dał mu szansy ukazania postaci niezwykle inteligentnej, sprytnej i skrytej. Wyśmienita postać Quilty'ego, jego tendencja do wylewania z siebie potoków werbalnych przypomina mi kreacje Allena ^^ Do Sue Lyon w roli Lolity nie mam zastrzeżeń - nie stworzyła wiarygodnej nimfetki, bo: a) scenariusz jej na to nie pozwolił, b)w filmie wygląda jak młoda kobieta a nie jak dziewczynka, która jeszcze wczoraj była dzieckiem (jej względnie dojrzały wygląd dodatkowo podkreśla dopracowana, nienaturalna fryzura), jej postać ma wiele młodzieńczego uroku, jest śliczna, wdzięczna i miło na nią patrzeć. Z cyniczną, dosyć już świadomą swojej seksualności i dosyć zepsutą książkową lolitą ma jednak niewiele wspólnego.

Film powstał na podstawie powieści Nabokova, o ty,m samym tytule. Jest to kontrowersyjna opowieść obok której nie można przejść obojętnie, która budzi wielkie emocje. Szczerze mówiąc, po przeczytaniu książki byłam sceptycznie nastawiona do filmu, myśląc, że nikt chyba nie ejst w stanie odzwierciedlić tego, co odczuwali głowni bohaterowie. Myliłam się, bowiem oglądając film, stajemy w samym centrum wydarzeń,Mamy wrażenie, że nie jesteśmy już biernymi odbiorcami. Gra aktorska jest wspaniała, scenariusz wysmienity.. Polecam ten film każdej osobie, szczególnie tym, którzy codziennie powtarzają mantrę, że miłość należy tylko do osób z niewielką różnicą wieku. Ten film naprawdę daję do myślenia...

Zarówno książka jak i film okazały się rewelacyjne. Czytając książkę już od pierwszych słów Nabokova: "Lolita mój grzechu, moja duszo" wiedziałem, że to jest to czego szukałem. Myślę, że on ją kochał. Niestety ludzie odbierają to inaczej. Uważają, że związek dojrzałego mężczyzny z 14-latką to grzech, hańba, że to tylko fizyczna zachcianka mężczyzny spragnionego żądzy uczuć. Kompletna bzdura. Miłość nie wybiera. Zdarza się w różnych miejscach, w różnym wieku i to jest piękne. Niech światem rządzi natura a nie bezpodstawne oskarżenia ludzi, którzy nie znają znaczenia słowa "miłość". Lolita to skarb, Lolita to przeznaczenie bez opatrzności Boga. Kim była? Prowokacyjnym podlotkiem, burzą uczuć uwiązaną w wątłym ciele dziecka. Dlaczego film kończy się klęską? Bo któż z nas wiedział, czego tak naprawdę chciał w wieku 14 lat? A Bóg? Bóg jest, był i będzie, tylko dlaczego każe nam - zakochanym - tak cierpieć?

Świetna ekranizacja powieści Vladimira Nabokova. Wstrząsająca, zaskakująca i bardzo kontrowersyjna historia o miłości, która doprowadza głównego bohatera do szaleństwa i obsesji. Jest to film, który wywarł na mnie duże wrażenie i wywołał bardzo mieszane odczucia. Z jednej strony nienawidzi się filmowego Humberta, z drugiej natomiast bywają momenty, że się mu współczuje. Zaś tytułowa Lolita to niesamowicie intrygująca i ciekawa postać. Na pewno warto obejrzeć tę produkcję, a jeszcze bardziej polecam przeczytanie książki, na podstawie której film został stworzony.

Na kino domowe, nie byłem w kinie.

Realizatorzy, najpierw Kubrick, potem w latach 90-tych Adrian Lyne, porwali się z motyką na słońce. „Lolita” Nabokova to książka zupełnie nieprzekładalna na język filmu, z tej prostej przyczyny, że bazuje na wkomponowanych w tekst odniesieniach literackich, zabawach językiem i stylem, ukrytych zagadkach, symbolach. To język i konstrukcja powieści i jest wybitna, opowieść o nimfetce to tylko tło. W filmie można przedstawić jedynie wierzchnią warstwę powieści, przez którą została uznana w swoim czasie za skandaliczną. Ekranizację książki tego typu uznaję za jej zupełnie niezrozumienie. Gdybym jednak miała oceniać sposób realizacji samej tylko opowieści o związku nastolatki z dojrzałym mężczyzną, uznałabym film za warty obejrzenia.

To druga filmowa wersja powieści Nabokova, powstała w 1997 roku. Ciekawa adaptacja książki, choć mocno odbiega od pierwotnej fabuły. Świetny film, który bardzo dobrze się ogląda - udany dobór aktorów, oddanie klimatu epoki, dobry scenariusz itd. Jednak film nie wydaje mi się tak kontrowersyjny jak książkowa "Lolita" i myślę, że przez to jest bardziej odpowiedni dla szerszego grona odbiorców. Polecam.

Po pierwsze film źle zakwalifikowany, bo z całą pewnością nie jest to komedia. To film o miłości i namiętności dojrzałego mężczyzny do nastoletniej dziewczynki i o tym jak takie uczucie może zniszczyć psychicznie człowieka. Nie jest to kino łatwe i przyjemne, ale z pewnością na wysokim poziomie. Świetne aktorstwo, naprawdę bardzo wiarygodne. Film naprawdę daje do myślenia i zapada w pamięć.

Lolita to świetna produkcja, nbardzo uniwersalna i ponad czasowa. Film, który wszedł do kanonu najlepszych filmów kina światowego. Bardzo dobre aktorstwo, które uwiarygadnia cały obraz i nadaje mu ciekawej "warstwy ludzkiej". Świetna fabuła, wciąga widza w sedno akcji i nie pozwala na nudzenie się. Ścieżka dźwiękowa jest bardzo udana i świetnie uzupełnia obraz. Polecam.