Joe Black (Meet Joe Black) (DVD)

To jeden z niewielu filmów, które mogę oglądać nieskończoną ilość razy. Jest dość długi (ok. 3 godziny), ale nigdy jeszcze nie nudziłam się w trakcie. Fabuła ciekawa i zaskakująca - Pitt (czyli tytułowy Joe Black) zaraz w pierwszych minutach poznaje kobietę. Coś iskrzy, ale rozchodzą się w dwie strony. Joe niestety niefortunnie - pod koła samochodu. Wraca jako Śmierć i trafia do domu bogatego człowieka (Hopkins), któremu ma towarzyszyć w ostatnich dniach. Okazuje się, że to ojciec poznanej w kawiarni dziewczyny. Ona Blacka rozpoznaje, on jej nie. Ona ma narzeczonego, on się w niej zakochuje (nie bez wzajemności)... Podkreślenia wymaga doskonałe aktorstwo. Pitt świetnie skontrastował swoje zachowanie w pierwszych scenach filmu, kiedy jeszcze żył, z tym późniejszym - sztucznym, zagubionym, zdezorientowanym. Poza tym jest w tym filmie chyba najpiękniejsza scena miłosna światowej kinematografii - subtelna, nie wulgarna. Oby więcej takich filmów!

Film po prostu zwala z nóg. Trzeba go oglądać od początku, żeby wiadomo - zrozumieć sens. Bardzo ten film mnie urzekł ze względu na dobrane aktorstwo. Multimilioner, któremu dobrze powodzi się w pracy, w rodzinie, ma zamiar skończyć kolejne urodziny. Jednak w pewnym momencie pojawia się pewien gość, który ogłasza, że jest śmiercią. Film ten trzeba zrozumieć, nie ma tu scen zabijania oraz brutalnych. Takie filmy właśnie bardzo lubię i z uwagą oglądam. Scena, gdy są urodziny głównego bohatera naprawdę można zapamiętać. Co wybierze śmierć, córkę czy ojca. Kogo pojmie ? Jeśli ktoś chce wiedzieć co się stanie, radzę oglądać. 5/5.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jakim człowiekiem mogłaby być Śmierć? Swoistą odpowiedź na to pytanie ukazują twórcy filmu Joe black (Met Joe Black). Otóż pewnego dnia jednego z głównych bohaterów niejakiego Parrisha nawiedza Śmierć, jednak nie zabiera go na tamten świat od razu, ale postanawia kilka dni wcielić się w ciało człowieka i zobaczyć jak wygląda ludzkie życie. Co ciekawe zakochuje się, chyba owy bohater wziął sobie do serca słowa wspomnianego Parrisha (w tej roli A. Hopkins), że „Jeśli nie pokochałeś, nie poczujesz że żyjesz”. Bez wątpienia to piękny, wzruszający film, do którego wraca się, analizuje, zmusza do refleksji. Do tego wspaniali aktorzy, świetny scenariusz, po prostu rewelacja.

Piękny, wciągający i naprawdę zaskakujący film. Nie wiem tylko dlaczego znalazł się on w gatunku komedii, bo jak na mój gust to komedią on nie jest. Ale fajny film, trochę w klimacie "Miasta aniołów". Praktycznie przez cały czas nie do końca wiadomo kim jest i czego chce tytułowy główny bohater. Brad Pitt poradził sobie z tą rolą wybitnie, stwarzając wokół granej przez siebie postaci klimat nieco mroczny ale jednocześnie pozytywny. Do końca filmu czekałam w napięciu. Film jest godny polecenia, z tego względu że w niecodzienny sposób porusza temat śmierci i odchodzenia. Skojarzył mi się z "Panem Twardowskim" i jego targowaniem się z diabłem (chociaż tutaj jest zupełnie inna estetyka). Ciekawy i nietuzinkowy film, do tego ładna muzyka. Polecam.

Świetna rola B.Pitta i A. Hopkinsa.

Przepiękny film, który polecam każdemu. Główną rolę zagrał Brad Pitt. Śmierć wybrała go przypadkiem. Śmierć zakochuje się niespodziewanie w córce biznesmena. Podoba mi się to jak film pokazuje odkrywanie świata przez śmierć, próbowanie wszystkiego. Kto by pomyślał, że śmierć może się zakochać? A jednak... Z jednej strony film to komedia z drugiej dramat, więc raczej nie powinien się znaleźć w gronie komedii. Zakończenie doprowadzi do łez niemal każdego. Aż szkoda, że tak to się skończyło... Obejrzyj a nie pożałujesz.

Znakomity film ukazujacy człowiekowi prawdziwą wartość życia. Tytułowy Joe Black jest potwierdzeniem literackiej wizji śmierci, jako młodego, nieskazitelnego mężczyzny. Wspaniała gra aktorska Brada Pitta oraz Anthonyego Hopkinsa w połączeniu z delikatnością Clarie Forlani przedstawia nam wzruszającą opowieść o tym, że nawet Śmierć jest w stanie się zakochać. Genialna muzyka. Film polecam zarówno na romantyczne jak i familijne wieczory. Dzieło warte obejrzenia!

Dobra rola Pitta

Ja nie mówię, że nie żenada, nie powiedziałem, że gniot, po prostu może trochę za długo, o jakieś 1,5 godziny, może zbyt dużą amerykańską pompą było tu nieustannie dmuchano, może amerykański angielski jest zbyt ubogi aby przekazać tak ważne wartości, a może tutaj nie chodziło o ich przekazanie. Może, może, może... ale jednak początek filmu był... i był genialny, tak jak genialny był w tym filmie pan Antony Hopkins, może właśnie chodziło o to aby sztuczną grą pozostałych postaci podkreślić powagę sytuacji, w której się znalazł prawdziwy 65-letni człowiek, który swoją postacią posklejał kawałki tego dzieła w jako taką całość i umarł. Ciężka rola. Każdy by umarł.

Po pierwsze to nie jest komedia. Film zapowiada się na początku dość ciekawie. Ona spotyka jego w barze. Następuje między nimi magiczna chwila. Rozstają się na ulicy, może jeszcze kiedyś się spotkają... i nagle bach, nasz przystojniak zostaje zmieciony przez nadjeżdżający samochód. Ale nie martwcie się, wróci do niej tylko już jako kto inny. Dla mnie cała fabuła filmu jest jakaś porąbana. Śmierć przychodzi do ojca tej nowo poznanej dziewczyny w ciele Brada Pitta. Scena seksu - co to w ogóle ma być? Wąchają kwiatki czy się kochają? I co ona ma z tym mrużeniem oczu? Czy ma to ją uczynić delikatniejszą i bardziej słodką? Mnie to irytowało. Końcówka filmu bardzo się przeciąga - on żegna się z nią, potem ona żegna się z nim, potem znowu ona z nim i on z nim... zamiast odczuwać, żal że tatuś wyciągnie zaraz nogi, myślisz sobie "ok stary, cut the crap i umieraj!". Dobra obsada, ale film przesłodzony i ckliwy. Rozczarował mnie i zirytował.