Nad rzeką, której nie ma - Platynowa kolekcja polskiego kina (DVD)

Oglądałem go już kilka razy (ostatni raz dzisiaj) i za każdym razem przeżywam go równie mocno. Przebija z niego ogromna nostalgia i sentyment, a mnie ściska żal za czymś co być może utraciłem bezpowrotnie lub nigdy nie będę miał okazji przeżyć, czymś co trudno nawet jednoznacznie wskazać lub nazwać. Do tego mamy tu rewelacyjne aktorstwo i bardzo ładne plenery. Szkoda, że takich filmów jest coraz mniej w Polsce, a wspaniały potencjał aktorski Marka Bukowskiego nie został odpowiednio wykorzystany w kolejnych latach. Pozdrawiam wszystkich sentymentalnych miłośników tego filmu!

Cudownie prosty a jednak głęboki. Film o przyjaźni, miłości, dorastaniu. I te dziewczyny, dyskoteki, butelki, draki. Ja też pamietam coś takiego z dzieciństwa jak bohaterowie swoją rzekę. Jest to pewien fragment ścieżki w lasie, która była (i jest) pokryta paroma wzniesieniami. W dzieciństwie to były dla mnie góry. Ostatnio tam wróciłam po około dwunastu latach, wróciłam by po prostu je zobaczyć. Nie dla wszystkich ten film, bo i nie o wszystkich. Ale do kogo trafi, to już na zawsze zagości się w jego sercu.

Od filmu się zaczęło, nawet nie od początku tylko po kilku minutach. Potem poszperałem, poszukałem ( a internetu wtedy jeszcze nie było) i znalazłem. Stanisław Czycz - zbiór opowiadań "Nim zajdzie księżyc". Moim zdaniem Barański ujął temat w taki sam sposób jak widział to autor. I cel został osiągnięty. Tej rzeki już nie ma ... tego świata też ...