złota Kolekcja - Nie spoczniemy (CD)

Czerwone Gitary to więcej niż zespół. To muzyczna instytucja istniejąca do dnia dzisiajszego, romantyczna-żywa legenda.

Czerwone Gitary to więcej niż zespół. To muzyczna instytucja istniejąca do dnia dzisiajszego, romantyczna-żywa legenda. Dla jednych słuchaczy wspomnienie lat młodości, dla innych - po prostu znakomite, ponadczasowe piosenki. Mijają lata i dekady, a przeboje tej formacji nieprzerwanie porywają do tańca kolejne pokolenia i podsuwają zakochanym właściwe słowa.

Czerwone Gitary powstały w Gdańsku, w styczniu 1965 roku. Założycielami grupy stanowiącymi pierwszy skład zespołu byli: Jerzy Kossela, Krzysztof Klenczon, Jerzy Skrzypczyk, Bernard Dornowski oraz Henryk Zomerski. W tym składzie nagrali swoją pierwszą płytę, a piosenka Bo ty sie boisz myszy została wybrana piosenką 1965 roku. Występowali wówczas w sopockim Non-Stopie, gdzie prezentowali się ponadto czołowi wykonawcy polskiego rocka. Gościnnie z zespołem występował Seweryn Krajewski, który śpiewał w programie kilka piosenek. Błyskawiczny sukces wśród młodzieżowej widowni zapewniły “Czerwonym Gitarom” koncerty. Jesienią 1965 roku Zespół ruszył w swoją pierwszą trasę koncertową pod prowokujacym tytułem “Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce”.

Początkowo repertuar zespołu tworzyli Krzysztof Klenczon i Jerzy Kossela. W styczniu 1966 roku miejsce Henryka Zomerskiego zajał w zespole Seweryn Krajewski. W 1967 roku odchodzi od zespołu Jerzy Kossela. Lata 1965 - 1970 to okres największej popularności zespołu. Czerwone Gitary nazywano polskimi Beatlesami, a znakomity duet kompozytorski. Krajewski-Klenczon - polskimi Lennonem i McCartneyem. Ten pierwszy utożsamiany zazwyczaj z „romantycznym” obliczem zespołu (Anna Maria) - był autorem wielu rock’n’rollowych przebojów (m.in. Nie zadzieraj nosa i Takie ładne oczy). Klenczonowi natomiast przypisywano postawę „buntownika”, czemu przeczył szereg nastrojowych ballad jego autorstwa, m.in. Jesień idzie przez park czy Wróćmy na jeziora.

Po odejściu Klenczona w 1970 roku - nastąpił drugi rozdział historii zespołu. Przez kolejne lata Czerwone Gitary dostarczały nowych przebojów autorstwa Seweryna Krajewskiego (Płoną góry, płoną lasy, Ciągle pada, Niebo z moich stron oraz „megahit” Nie spoczniemy). Talenty kompozytorskie pozostałych muzyków zespołu, początkowo skromnie eksponowane przez Jerzego Skrzypczyka (m.in. Gdy ktoś kogoś pokocha, Jeśli tego chcesz, Najpiękniejsze są polskie dziewczyny) oraz Bernarda Dornowskiego (m.in. Chciałbym to widzieć) - zaprezentowane zostały po odejściu z zespołu Seweryna Krajewskiego, na ostatniej płycie Czerwonych Gitar z 1999 roku, pt. “...Jeszcze gra muzyka”.

Czerwone Gitary zdobywały liczne nagrody, m.in. na festiwalach opolskich, gdzie w 1967 roku Polska Federacja Jazzowa przyznała indywidualną nagrodę za kompozycję Sewerynowi Krajewskiemu, a w 1970 Krzysztof Klenczon otrzymał I Nagrodę KFPP w Opolu za utwór Biały krzyż. Wyróżnienie najważniejszego amerykańskiego pisma branżowego, Billboard (w 1969 roku), było wydarzeniem bez precedensu na krajowej scenie. „Złoty Mikrofon” amerykańskiej polonii dla „najpopularniejszego polskiego wykonawcy” potwierdził prestiż zespołu za granicą. W styczniu 1969 roku w Cannes (Francja) zespołowi wręczone zostało trofeum “Midem” za największą ilość sprzedanych płyt w kraju, z którego pochodzi zespół. Taką samą nagrodę otrzymała na tym festiwalu grupa “The Beatles”.

W 2000 roku, w wyniku plebiscytu tygodnika “Polityka” - głosami czytelników - Czerwone Gitary zostały wybrane “Jednym z Najlepszych Polskich Zespołów XX wieku”.

Fanom Czerwonych Gitar przypominamy o dwóch albumach ze Złotej Kolekcji, bez których żadna domowa kolekcja płytowa nie byłaby złota. Płyta „Pożegnanie z gitarą” Krzysztofa Klenczona zawiera najciekawsze nagrania z okresu całej - tak tragicznie przerwanej - kariery tego muzyka. Album Seweryna Krajewskiego „Pogoda na szczęście” to retrospektywa dokonań wybitnego kompozytora i wykonawcy obejmująca okres od rozwiązania Czerwonych Gitar do chwili obecnej. Wespół z albumem „Nie spoczniemy”, który oddajemy właśnie do rąk naszych kolekcjonerów, składają się one na jedyną w swoim rodzaju „gitarową trylogię”.
Daniel Wyszogrodzki

Tracklista:
1. Płoną góry, płoną lasy
2. Bo ty się boisz myszy
3. Nie zadzieraj nosa
4. Historia jednej znajomości
5. Ciągle pada
6. Matura
7. Nikt na świecie nie wie
8. Była to głupia miłość
9. Dozwolone do lat 18
10. Słowo jedyne - ty
11. Niebo z moich stron
12. Jesień idzie przez park
13. Takie ładne oczy
14. Mam dobry dzień
15. W drogę
16. Powiedz stary gdzieś ty był
17. Tak bardzo się starałem
18. Kwiaty we włosach
19. Trzecia miłość - żagle
20. Wróćmy na jeziora
21. Nie spoczniemy
22. Wschód słońca w stadninie koni
23. Anna Maria
24. Tańczyła jedno lato
25. Epitafium dla Krzyśka