Język dwulatka

Bardzo fajne informacje i faktycznie na czasie bo wchodzimy w wiek dwóch lat. Autorka dość szeroki opisuje różne aspekty i problemy dnia codzinnego. Myślę że warto stosować zasady.

cztam i jakbym widziała co wyrabia mój dwulatek i jak mam sobie z tym poradzić :)

Treść interesująca, ale druk zbyt mały.

Dobre rady dla młodych mam

ok

5,0/5

Niestety pozycja zupełnie zbędna dla młodych rodziców, opisuje blokowanie emocji u dziecie już od pierwszych chwil życia. Rządzi się odwracaniem od emocji dziecka, co może później znaleźć ujście w innej przestrzeni, np. dziecko uderzające głową w podłogę i rodzic odwracający się od niego plecami, albo wychodzący z pomieszczenia, jak opisuje to książka, faktycznie rozumie, że nie ma poklasku dla tych emocji, że są one złe i niewarte okazywania, więc z czasem napięcie emocjonalne rośnie, a emocje wychodzą innymi kanałami... może być to utoagresja skierowana w stronę np. gryzenia języka czego nie widać i co nie będzie odrzucane przez rodzica jako niewłaściwe zachowanieowie, bicia się po głowie, ssania języka, kciuka jako forma samoregulacji, ale też świadcząca o emocjach, z którymi dzicko sobie nie radzi. Może też pójść w kierunku jawnej agresji na zabawkach, rodzeństwie, zwierzętach, rodzicach, a później równieśnikach w żłobku, przedszkolu, szkole i dalej... dziecko może szukać zrozumienia i akceptacji w grupach przestępczych.... Dziecko, które trzaska głową w podłogę, ścianę czy drzwi potrzebuje bycia obok i poczucia, że jego emocje są akceptowane i może je wyrażać, że mimo to, że targają nim nerwy jest akceptowane z całym swoim bagażem. Taka reakcja rodziców spowoduje szybsze radzenie sobie z regulacją emocji w późniejszym dzieciństwie i życiu dorosłym, tudzież zawieranych relacjach przyjacielskich i zdrowych związkach oraz późniejszym wychowywaniu swoich dzieci. Naszym zadaniem jako mądrych rodziców jest kierowanie dzieci drogą pozytywnych regulacji ich emocji związanych z ich codziennym steresem wywoływanym nowymi sytuacjami, relacjami i mierzeniem się z krytyką otoczenia. To my rodzice musimy wziąć później te emocje na klatę i pozwolić się dzieciom wyregulować w bezpiecznej domowej przestrzeni. Niemowlaki, o których mowa w tej książce nie umieją jeszcze mówić, więc poprzez wyrażanie emocji wyrażają to co chciałyby powiedzieć. Czasami wystarczy siedzieć przy dziecku, podłożyć mu poduszkę pod głowę, pogłaskać po plecach, a jeśli nie lubi być dotykane w takiej chwili, to być gotowym na to by się mgło przytulić po całej burzy, która przeszła właśnie przez jego organizm i pokazać mu, że jesteś blisko i budować tym samym bezpieczny styl przywiązania, który wpłynie zaraz na jego sposób uczenia się, motywacji wewnętrznej i radzenia sobie z porażkami. Każdemu młodemu rodzicowi z całego matczynego serca sto razy bardziej polecam "Pozytywną dyscyplinę", której kolejne pozycje skierowane są do każdego wieku rosnącego dziecka i uwzględniają zrównoważony rozwój dziecka od narodzin, wspiera rodzicielstwo bliskości i porozumienie bez przemocy niż wydawanie pieniędzy na bezsensowną i nieaktualną pozycję, która mówi o krytyce odczuwanych emocji - "Język dwulatka", która może skrzywdzić niejedno dziecko i budowaną relację z niejdnym wspaniałym rodzicem i namieszać nieźle w głowie, utwierdzając w nieaktualnym podejściu do dzieci. -Psycholog, mam dwójki niemowląt-