Jak Niebo schodzi na Ziemię

Książka składa się z 44 artykułów i 44 wierszy. Rafał dzieli się w niej doświadczeniem płynącym ze swojego przebudzenia, odnosi się do globalnych zmian w ludzkiej świadomości, mówi o wolności od lęku i rzeczywistości miłości, o „wyjściu z głowy” i powrocie do serca oraz o całkowitym porzuceniu osądu i ponownym objęciu wszystkiego, co wyparte przez umysł. Przede wszystkim jednak pisze o sprowadzaniu transcendentalnych i mistycznych doświadczeń do codziennego życia, a oświecenia umysłu do komórek ciała. Oto słowa autora umieszczone na tylnej okładce książki: Niebo na Ziemi to dla mnie taki stan świadomości, w którym zniknęło wszelkie poczucie oddzielenia – od Boga, od własnej duszy, od drugiego człowieka, od spadającego z drzewa liścia, od podmuchu wiatru, od kropel deszczu, od kamienia, a także od wszelkich przejawów uczuć. Aby tego doświadczyć – i to nie tylko chwilowo, w czasie mistycznego uniesienia czy medytacji, ale by faktycznie każdego dnia żyć w takim stanie świadomości, potrzeba tylko jednego: nierozdzielania w swoim umyśle tego, co duchowe (Niebo, dusza, wieczność) od tego, co materialne (Ziemia, ciało, czas). I o tym przede wszystkim jest ta książka. Opowiadam w niej o procesie ucieleśnienia duszy, czyli integracji tego, co nazywam prawdą przez duże „P” (prawda absolutna, Boska, duchowa) z prawdą przez małe „p” (czyli tym, jak się faktycznie czujemy w ciele). Dopóki nie pozwolimy na tę integrację, żyjemy w poczuciu rozdwojenia, które próbujemy naprawić albo uciekając w świat ducha, albo w świat materii. Szedłem jedną i drugą drogą, aż zrozumiałem, że obie prowadzą do cierpienia. I wtedy przestałem uciekać. Pozwoliłem, aby światło duszy zstąpiło do mojego komórkowego doświadczenia.