Pedagogika specjalna osób w starszym wieku

Książka jest pierwszą na rynku wydawniczym pozycją z zakresu pedagogiki specjalnej osób w starszym wieku, czyli nowej i obecnie intensywnie kształtującej się nauki geragogiki specjalnej. Gromadząc szeroką i usystematyzowaną wiedzę, w interdyscyplinarny sposób łączy zagadnienia niepełnosprawności i starości, umiejscawiając je na gruncie pedagogiki specjalnej, dotychczas skupionej na dzieciach i młodzieży z ograniczoną sprawnością. Publikacja powstała w odpowiedzi na obecne demograficzne wyzwanie, którym jest konieczność zaspokajania potrzeb dotyczących samodzielnego funkcjonowania coraz liczniejszej populacji niepełnosprawnych osób w podeszłym wieku. Wskazuje na możliwości usprawniania obniżonego funkcjonowania, zanim niezbędne stanie się dostarczanie usług opiekuńczych. Pokazuje, jak szerokie jest spektrum zaburzeń w późnej dorosłości, jakie są ich powszechność, przyczyny i skutki, a także jakie metody można stosować w pracy z tą grupą wiekową pacjentów. W założeniu ma stanowić kompendium wiedzy na temat geragogiki specjalnej, koncentrującej się na kwestiach niepełnosprawności i rehabilitacji w starszym wieku. Książka składa się z 17 rozdziałów podzielonych na 4 części. Pierwszą część poświęcono geragogice specjalnej. Zaprezentowano ją jako pedagogię człowieka starego z niepełnosprawnościami oraz jako obszar nauki i działalności zawodowej pedagoga specjalnego. W drugiej części dokonano charakterystyki niepełnosprawności w okresie późnej dorosłości w ujęciach: demograficznym, psychologicznym, społecznym i prawnym oraz medycznym. Trzecią część poświęcono prezentacji działów szczegółowych geragogiki specjalnej: tyflogeragogiki (niepełnosprawność wzrokowa w starszym wieku), surdogeragogiki (niepełnosprawność słuchowa w starszym wieku), oligofrenogeragogiki (niepełnosprawność intelektualna w starszym wieku), gerontologopedii (zaburzenia mowy w starszym wieku). Wyodrębniono ponadto geragogikę terapeutyczną (chroniczne stany chorobowe), koncentrującą się na starszych osobach z niepełnosprawnością ruchową i psychiczną. Przybliżono również bardzo powszechne i silnie wpływające na jakość życia zagadnienia zaliczane do istotnych problemów geriatrycznych, jakimi są nietrzymanie moczu oraz takie stany niespecyficzne, jak: bezsenność, niedożywienie czy odczuwanie chronicznego bólu. Ostatni rozdział tej części poświęcono działaniom resocjalizacyjnym prowadzonym z osobami w okresie późnej dorosłości. W czwartej części opisano specyfikę działań interwencyjnych w obszarze niepełnosprawności senioralnej, tj. wsparcie usprawniające (rehabilitacyjne), opiekuńcze i instytucjonalne