Uczenie się na podstawie doświadczenia - W.r. Bion

Uczenie się na podstawie doświadczenia

Autor: Wilfred R. Bion

Liczba stron: 143

Rok wydania: 2021

Oprawa: twarda z obwolutą

Wydanie: 2

ISBN: 978-83-62651-75-7

EAN: 9788362651757

Szerokość: 14 cm

Wysokość: 20,5 cm

Bion podkreśla, że punktem wyjścia, a zarazem centralnym zagadnieniem w procesie analitycznym jest uczenie się na podstawie doświadczenia. Stąd tytuł pierwszej z tych jego czterech głównych prac — Learning from Experience. Autor doświadczenia swoje zdobywa, przemierzając tereny częściowo opisane przez sławnych poprzedników – wielkich psychoanalitycznych odkrywców: Freuda, Klein i innych. Wyposażony w mapy przez nich sporządzone i w kompas metody psychoanalitycznej zapuścił się w środek mało zbadanego regionu, którym był umysł zawładnięty przez funkcjonowanie psychotyczne.

Michał Łapiński (ze "Wstępu do wydania polskiego")

O Autorze

Wilfred R. Bion – brytyjski psychoanalityk, który w latach 1940–1950 (później w USA) praktykował w Tavistock Clinic. Analizując “problemy psychiczne” ofiar wojennych opracował analityczną teorię dynamiki grupowej.

Fragment książki

Wstęp do wydania polskiego

Bion doszedł do wniosku, że „teoria i praktyka psychoanalityczna w pracy z pacjentami cierpiącymi na poważne zaburzenia myśli wskazują na konieczność przeformułowania teorii pochodzenia i natury myśli, a także równoległego przeformułowania teorii opisujących mechanizm «myślenia» myśli” (s. 4). Stwierdzenie to mogłoby być mottem wielu prac Biona. Istotnie, odkrycia dokonane przez niego w pracy analitycznej z pacjentami psychotycznymi doprowadziły do sformułowania nowych teorii dotyczących ogólnych procesów poznawczych, myślenia i kształtowania się osobowości. […]

Tradycyjna psychoanaliza opierała się na dwóch założeniach: po pierwsze, że pacjent jest w stanie posługiwać się myślącym umysłem; po drugie, że słowo, a zwłaszcza słowo interpretacji oferowanej przez analityka, ma moc sprawczą. Oba te założenia nie potwierdzają się w sytuacjach, w których umysł myślący zawodzi w swoich funkcjach poznawczych. Doświadczenia kliniczne wykazują, że funkcje te zakłócone są nie tylko w przypadku jawnych manifestacji psychotycznych, ale odgrywają także rolę w różnych formach zaburzeń osobowości.

Ucząc się z tych trudnych i zaburzających doświadczeń klinicznych oraz – z tego, co wiemy o jego życiu – możemy sądzić, że także z doświadczeń własnych, Bion postulował, że umysł, z którym mamy do czynienia w psychoanalizie to umysł nie tylko skonfliktowany, wypierający rozmaite treści i podzielony. Jest to umysł cierpiący na niemożność zrozumienia świata ludzi i uczuć; umysł, który nie jest w stanie ogarnąć i przerabiać doświadczeń emocjonalnych ani się z nich uczyć; umysł, którego myślenie zawodzi.

Umysł taki radzi sobie z lękiem i cierpieniem, uciekając od rzeczywistości i od samego siebie. Zatracając się, próbuje przetrwać za pomocą sposobów, które są niezdrowe, niszczące i szalone. Nie mogąc się z nich wyzwolić, zapada głębiej w cierpienie i obłęd lub ulega skostnieniu i martwocie.

Istnienie deficytu funkcji myślowych u pacjenta, któremu psychoanaliza lub psychoterapia ma pomóc, wymaga odmiennego podejścia, opartego na lepszym zrozumieniu zasad, którymi rządzi się umysł myślący. Dlatego Bion starał się wyodrębnić i zdefiniować podstawowe elementy psychoanalizy. Rozpoczyna to w "Uczeniu się na podstawie doświadczenia" i kontynuuje w następnych książkach. […]

Michał Łapiński