Gra planszowa Hipocampus W Poszukiwaniu Złotego Runa

Rozegrane kilka gier z synem 5,5 lat, trzeba pomagać w czytaniu. Składane statki rewelacja. Odebrałem jedną gwiazdkę za słabe zagospodarowanie miejsca w pudełku: -statki nie mieszczą się, a położenie na nich planszy może je uszkodzić -na te małe klejnoty przydałoby się jakieś pudełko czy woreczek strunowy Pytań jest duuużo i prędzej znudzi się sama gra niż wszystkie odpowiedzi zostaną zapamiętane. Mechanika taka średnia bym powiedział. Warto po kilku grach lekko zmodyfikować np -pirat po walce wraca na swoje pole startowe -pirat wykonuje ruch po rundzie graczy jeśli nikt nie wyrzucił pirata w tej rundzie; bez tego czasem biedak stoi i stoi i nic nie robi No i najważniejsze, dodałbym rekwizyt - pudło skarbów z tytułowym złotym runem. Na opakowaniu jest namalowane, dziecko się napatrzy, rozmarzy, w końcu w grze zbierze klejnoty, ..., dostarczy smokowi i co? ... i nic, wygrał, złote runo, ale go nie ma wśród elementów gry. Zamiast satysfakcji jest rozczarowanie.

Bardzo dobra gra. Ładnie wydana. Gra dla całej rodziny. Zapewne zagram z nią niejeden raz. Polecam!

Świetna gra dla całej rodziny. Bardzo dobre wykonanie.

Bardzo fajna gra rodzinna

bardzo ładne statki

Gra solidnie wykonana. Od strony jakości duży plus. Sam koncept/(fabuła) również jest ciekawy i za to również plus. Karty przygody, bazaru, smoki, kryształy, okręty beczki, ryby, perły, korale – to wszystko wręcz pcha nas w stronę gry i jestem pewny, że ma ona ogromny potencjał. Tyle, że nie w aktualnym kształcie. Tzw. „mechanika gry” oparta jest głównie na pytaniach, których jest bodaj 180, nie licząc 4 kart wypraw (Kolumba, Magellana, etc.), które służą do przemierzenia "Cieśniny Hipokampusa". Ogólnie rzecz biorąc – po 4 grach w dwie osoby pytania zaczynają się powtarzać. Po 5 grach w 4 osoby, praktycznie wszystko macie odkryte i wiadome, przez co gra staje się jałowa i w pewnym sensie – traci sens. Karta Pirat „krążąca” po mapie, niemal cały czas jest nieruchoma, choć odnoszą się do niej liczne działania, czy karta bazaru. Co z tego jeśli Pirat jakieś 90% czasu stoi zapomniany. Osobiście proponuję przy aktywnej karcie Korsarz ruszać się zarazem okrętem jak i Piratem. Jedno z pól "?" na kości również przypisałbym Piratowi, żeby zmniejszyć użycie kart z pytaniami, a zwiększyć działanie Pirata. Abordaż (spotkanie statków w jednym polu) to również pojedynek na pytania, więc za chwilę abordaż stanie się formalnością bez skutków, bo wszyscy wszystko będą wiedzieć. Tak czy owak gra wymaga rozszerzenia z nową kością, w której pytania zostaną zastąpione innymi kartami - ala karty przygody, a przemierzanie "Cieśniny Hipokampusa" oparte zostanie na innym działaniu, niż oglądanie i zapamiętywanie kart, które po kilu grach staną się oczywiste. Plusem niewątpliwym jest to, że grając zdobędziemy sporo wiedzy geograficznej i historycznej, choć skoro gra dedykowana jest dla "8+" pytania typu "czy temperaturę mierzymy w stopniach Celsjusza, procentach czy milimetrach", wydają się niepoważne. Mam nadzieję, że autor stworzy rozszerzenie, które pozwoli grać bez kart pytań, bo aktualnie gra jest grą „na chwilę”, sympatyczną, ale „na chwilę”.