Chciałem być piosenkarzem. Biografia Krzysztofa Krawczyka

Krzysztof Krawczyk nie doczekał się wydania swojej biografii za życia, miał to być prezent na 75. rocznicę urodzin. Lecz stało się inaczej…. Mężczyzna okazał się dla wielu Polaków bardzo istotnym artystą, wzorem do naśladowania, a jego ilość fanów przekraczała grubo ponad setki osób. Co z resztą dzisiaj, liczne koncerty czy chociażby filmy dokumentalne potwierdzają. Jednak pomimo tej sławy bardzo pilnował, aby go nie tytułować ani gwiazdorem, ani idolem, a tym bardziej celebrytą oraz artystą. Pielęgnował w sobie poczucie proporcji: ”Lubię się dzielić z ludźmi tym co mam, między czwartym, a piątym kręgiem szyjnym, czyli głosem” – zwykł prostować. Robił to, co kochał i mógł spełniać się. Był fantastycznym człowiekiem, życzliwym, pozbawionym genu złośliwości, oddałby ostatnią koszulę, dzieci dostawały od niego pieniądze, bo przecież powinny być rozpieszczane. Krzysztof w dzieciństwie zasypiał przy czytanych przez ojca powieściach Sienkiewicza. Były mu wpajane rycerskość i sprawiedliwość, a także ambicja, prawdziwy etos rycerski. Słowa Zagłoby z „Potopu”: ”Nie masz takowych terminów, z których by się viribus unitis przy boskich auxiliach podnieść nie można” – okazały się jego największym życiowym mottem. Krzysztof przez prawie sześćdziesiąt lat był obecny na scenie muzycznej. Trubadurzy (z którymi występował) dali piosenkarzowi siłę, w zespole zdobył poczucie własnej wartości, co potem zaowocowało odwagą powędrowania swoją drogą. W połowie lat 90. nagrywa coraz więcej pieśni i albumów religijnych. Utwory te stanowią rodzaj osobistej modlitwy i są jednocześnie podziękowaniem Bogu za dar talentu wokalnego. Krzysztof Krawczyk na zawsze zostanie zapamiętany jako człowiek z krwi i kości, legenda polskiej piosenki. Z wielkim talentem, ale i z małymi słabościami, ambicjami i dystansem do siebie, z poczuciem humoru i pokorą wobec Boga. Autorka książki „Chciałem być piosenkarzem” bardzo wnikliwie i uważnie opisała biografię polskiej gwiazdy. W środku znajdziemy wiele rozmów z osobami, które towarzyszyły Krzysztofowi na różnych etapach jego życia. To wspomnienia zebrane w całość, które opisują człowieka wiodącego życie barwne i niezwykle brawurowe. Anna Bimer zastanawia się czy gdyby Krawczyk urodził się w innym miejscu, albo w innym czasie, czy osiągnąłby więcej, lub zdobyłby większą sławę? Książka jest przepięknie wydana, według mnie biografia artysty, jakim był Krzysztof Krawczyk to obowiązkowa pozycja dla wszystkich, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy tak niedawno odszedł od nas. Polecamy: Dobre Recenzje

jest ok